Radość
Klara jest radosnego usposobienia, pełna naturalnego entuzjazmu. Korzysta w pełni z życia i jest to widoczne w jej czystym i prostym poczuciu humoru, w dźwięcznym i zaraźliwym śmiechu, w niezmiennie pozytywnym spojrzeniu na innych i świat. Ale radość Klary jest także wyborem poprzez świadomość, że ona sama jest nieskończenie kochana przez Boga i też szczególnie …
Kilka słów Klary
Przywilejem Klary było to, że sama zrozumiała, a teraz nas uczy rozumieć, że całkowite zaufanie rodzi radość dzieci Bożych, a nasze powołanie do szczęścia może i musi zacząć realizować się już tu, na ziemi. Kilka słów Klary: „Nie jestem sama. Pozostaję z Jezusem.” (mając 2 lata – powiedziała do swojej mamy, która zostawiała ją na …
Wrażliwość (wobec innych)
Ci, którzy znali Klarę, podkreślali jej wrażliwość wobec innych: w jej obecności każdy czuł, że istnieje, że coś znaczy i nawet, że jest kochany. Nawet kloszard na chodniku, dla którego Klara piekła co niedzielę ciasto. Nawet stara sąsiadka, którą Klara odwiedzała, by ulżyć jej samotności. Wiedziała ona bowiem, że jedynie czyniąc dobro wokół siebie, możemy …
Życie duchowe – być żyjącym uwielbieniem Boga
Klara uczyła się modlić tak, jak uczyła się mówić: dla niej obie czynności były nierozłączne i Bóg był nieustannie obecny w jej życiu. Wiedziała, że Bóg ją miłuje nieskończenie i chciała odpowiedzieć na tę miłość, kochając Go właśnie. Z czasem doświadczyła, że kochać Boga, to pozwolić Mu być przez Niego kochanym, oddać się bez reszty …
Czytaj dalej „Życie duchowe – być żyjącym uwielbieniem Boga”
Cierpienie
Od urodzenia Klara wiedziała, co to są małe i duże kłopoty zdrowotne. Najpierw były one trudne do zrozumienia i zaakceptowania, ale powolutku odnalazły swój sens, kiedy Klara pojęła, co znaczy „ofiarować swoje cierpienia Panu”. Odtąd zawsze przeżywała je jako okazje do jeszcze większej jedności z Bogiem i cierpiącymi braćmi. „Nie chcę go ofiarować, nie chcę, …
Czystość
Jako mała dziewczynka Klara modliła się do Maryi Dziewicy, żeby ta zachowała ją „czystą jak lilia”. To wybór, który musiała powtarzać wciąż i wciąż, nie przez rygoryzm, ale przez świadomość swojej godności i godności tych, którzy ją otaczają: mieć czyste spojrzenie, to znaczy nie szukać, by kimś zawładnąć, ale wciąż mieć wolność serca. To głębokie …
Maryja
Maryja Dziewica miała miejsce szczególne, centralne w życiu Klary. Być może dlatego, że aż do wieku 2 lat była ubierana jedynie w biel i błekit na cześć tej Mamy z nieba. Co jest pewne, to to, że Klara kochała ją i czciła nade wszystko, znajdując w niej łagodność i czułość, wzór i przewodniczkę. Klara bardzo …
Przyjaźń
Nawet jeśli Klara miała zaledwie kilkoro prawdziwych przyjaciół, takich, z którymi łączyła ją relacja szczególnie głęboka, była ona jednocześnie przyjaciółką wszystkich. Była pełna delikatności wobec innych i szukała wciąż dobra dla tych, którzy żyją obok niej. Zdecydowała nawet, by kochać tych, których w sposób naturalny nie darzyła szczególną sympatią i robiła to w taki sposób, …
Natura
Lata dzieciństwa w Maroku, a później na wsi, zrodziły u Klary zachwyt wobec piękna Stworzenia. Znajdowała tu niewyczerpane źródło uwielbienia Ojca. Klara lubiła chodzić godzinami wśród natury, słuchać śpiewających ptaków. A nade wszystko lubiłą zwierzęta (przygarnęła ich w dzieciństwie dziesiątkę, z każdego gatunku, nadając im najbardziej dziwaczne imiona). „O jak chciałabym, byś przyjechała do Lauret, …
Natura
Lata dzieciństwa w Maroku, a później na wsi, zrodziły u Klary zachwyt wobec piękna Stworzenia. Znajdowała tu niewyczerpane źródło uwielbienia Ojca. Klara lubiła chodzić godzinami wśród natury, słuchać śpiewających ptaków. A nade wszystko lubiłą zwierzęta (przygarnęła ich w dzieciństwie dziesiątkę, z każdego gatunku, nadając im najbardziej dziwaczne imiona). „O jak chciałabym, byś przyjechała do Lauret, …
Rodzice
Klara kochała swoich rodziców bezgranicznie, okazując im ogromny szacunek. Wiedziała, że wszystko właśnie im zawdzięcza, zwłaszcza szczęście wiary. W rodzicach znajdowała przykład dla siebie, znajdowała przewodników, dobrych opiekunów, rozważnych doradców. I nawet jeśli zdarzało jej się z nimi nie zgadzać, wciąż pamiętała, że oni zawsze działają dla jej dobra. Przyjeżdżając do Rzymu, Klara odkryła jak …
Samotność
Ciągle wśród bliskich, bardzo chroniona w środowisku rodzinnym, nawet jeśli już w internacie Klara doświadczyła samotności, prawdziwie i brutalnie poznała, czym ona jest, kiedy przyjechała do Rzymu na studia. Szukała więc, by zapełnić pustkę przez przyjaźnie, które prawie zaprowadziły ją do zatracenia własnej tożsamości… Ale powolutku zorientowała się, że życie w Bogu jest jedynym, które …
Sztuka
Nie bez przyczyny Klara wybrała studia na wydziale konserwacji dzieł sztuki i trzeba szukać w jej najwcześniejszym dzieciństwie, by zrozumieć, w jakim stopniu sztuka była centralna w jej życiu. Klara odkrywała pomału, że sztuka zbliża do Boga, jeśli tylko chcemy Go w niej znaleźć. Sztuka karmiłą ją duchowo, zwłaszcza w ostatnich miesiącach życia w czasie …
Ufność
Zaufanie do swoich rodziców było dla Klary tym, co budowało zaufanie do Boga i ufność wobec życia, wobec innych, wobec wydarzeń. W ten sposób Klara szła wciąż naprzód, pewna, że podąża w stronę szczęścia, pomimo trudności i czasem wątpliwości: wiedziała, że Pan Bóg zrobi wszystko dla jej dobra. Było to w niej tak mocne, że …
Walka
Niektóre osoby mówią, że życie Klary było bardzo łatwe, uprzywilejowane. W pewnym sensie mają rację. Ale w istocie, mimo że Klara nigdy nie szukała trudności i walk, to musiała stawiać czoła przez całe życie wielkim wyzwaniom, ciężkim do znoszenia i trudnym do wygrania: problemy ze zdrowiem, wrażliwość wewnętrzna, problemy rodzinne i w przyjaźniach, rozczarowania, porażki… …
Wolność
Klara została wychowana w prawdziwej wolności: nie takiej, gdzie wszystko jest dozwolone i można zawsze robić to, co się chce, ale takiej, która jest podyktowana przez nieskończoną miłość, która zawsze szuka dobra i piękna. Ta wolność dała Klarze ogromną otwartość w konfrontacji z realiami życia swych czasów, wobec pytań i w poszukiwaniu na nie odpowiedzi. …
Zachwyt
Wychowanie Klary uwrażliwiło ją od maleńkości na piękno: piękno natury, sztuki, relacji i osób. Tak więc nigdy nie pozostawała ona obojętna na piękno, które objawia się w życiu: miała nadzwyczajną zdolność zadziwienia. Jej wrażliwość rodziła modlitwę dziękczynienia Stwórcy za wszelkie piękno. „… życie jest piękne, czas także, i też rysunek, który właśnie zrobiłam: mój pierwszy …